elbapedrosa.com
  • NOBOX
  • FORMACIÓN
  • TESTIMONIOS
  • BLOG DE RELATOS
  • CONTACTA
  • SOBRE MÍ
elbapedrosa.com
  • NOBOX
  • FORMACIÓN
  • TESTIMONIOS
  • BLOG DE RELATOS
  • CONTACTA
  • SOBRE MÍ
May 15

¿Qué es mejor que te caiga un marrón…o que te caiga un gris?

Me pido que me caiga un marrón o todos los marrones del mundo, sin dudas, eh! Pero el gris…que se aparte de mi camino, que ni siquiera le intuya aproximarse en el horizonte, que no ose acercarse a mí, ni a una distancia prudencial.
Porque cuando te cae un marrón, uno de esos marronazos laborales o incluso familiares, tú eres libre para sortearlo, tu mente se activa para evitarlo y escaquearte o resolver y te vuelves incluso más creativo en búsqueda de soluciones. Los marrones activan a las personas, conducen a la acción y nos convierten, a veces, en seres ingeniosos. Es un poco como la emoción del miedo, que puedes reaccionar paralizándote ante un incendio pero, lo más habitual, es que busques soluciones para escapar, para sobrevivir…
Sin embargo, cuando el gris acecha, cuando ya ha calado profundamente en las barbas del vecino, te contagia. Y del contagio vamos a la epidemia de la población y así el mundo se para y se para y se para… El gris, no sé si el Prof. Rubia pudiera confirmármelo, pero yo creo que es la emoción más contagiosa que existe en el universo. A diferencia de un marrón, el gris paraliza! Desinfla, te vuelve apático, te deja sin iniciativa y una vez que se ha metido por completo en tu cuerpo no se va, no te abandona como Rexona. Y cada vez, te hace ver todo más gris, hasta que ya no tienes ganas de ná!. Parece ser que las consecuencias de las emociones negativas duran más que las positivas. Y cómo se nota estos días, meses o años ya.
Me decía  un GRAN amigo: “¿Elbiña, pero alguien dijo que la realidad fuera amable?”. Tal vez en estos momentos no es tan amable como nos gustaría, o tal vez tenga razón mi GRAN amigo y nunca lo haya sido. Todo puede ser. Pero aquí estamos, los que sobrevivimos, los que todavía tenemos ilusión y energía para cambiar y mejorar el mundo (a pesar de que no la tengamos en las mismas dosis todos los días), para intentar que sea una realidad amable.  Para nosotros y también para los demás.
Y para terminar, me encantaría recordaros una célebre frase, del célebre Gandhi: «Sé el cambio que quieras ver en el mundo.»
Lo siento, más bien no lo siento nada….pero de momento sigo con fuerzas y ganas…: «Sé el cambio que quieras ver en el mundo.»
Muac!
  • Facebook
  • Twitter
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail

1 Comment

  1. ALEIVE
    27 julio, 2012 at 3:01 am · Responder

    Hola que tal, soy Alejandro Solorzano , Te interesa poner anuncios de texto en tus blog.
    Puedes ganar hasta 100 Dolares AL MES por cada blog o web.

    Le rogamos nos remita los blogs , para poder revisarlos y cualcular el nº de entradas aceptadas.

    Alejandro Solorzano

    Msn / Messenger : alejandromd5@hotmail.com

    Persona de contacto : Alejandro Solorzano

    Saludos cordiales.

Leave a reply Cancelar la respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

14 − cuatro =

Categorías

  • MARKETING EXPERIENCE
  • NOBOX
  • PERSONAS Y EMPRESAS
  • RELATO
  • Sin categoría

Entradas recientes

  • O amor e o desamor no proceso de creación
  • aula práctica de escritura
  • Hoxe, as mulleres, aínda temos que calar ás veces
  • Una historia intimista en Galicia
  • Non me agasalles con máis tempo

Comentarios recientes

  • elbapedrosa en LA RUTINA DE JULIO ROCHA DE LA CRUZ I relatos cortos
  • Anónimo en LA RUTINA DE JULIO ROCHA DE LA CRUZ I relatos cortos
  • Anónimo en LA RUTINA DE JULIO ROCHA DE LA CRUZ I relatos cortos
  • elbapedrosa en LA RUTINA DE JULIO ROCHA DE LA CRUZ I relatos cortos
  • Marta Mariño en LA RUTINA DE JULIO ROCHA DE LA CRUZ I relatos cortos

Archivos

Navega por la Web

  • NOBOX
  • FORMACIÓN
  • TESTIMONIOS
  • BLOG DE RELATOS
  • CONTACTA
  • SOBRE MÍ

Contacta conmigo

Últimos relatos

  • O amor e o desamor no proceso de creación
  • aula práctica de escritura
  • Hoxe, as mulleres, aínda temos que calar ás veces
  • Una historia intimista en Galicia
  • Non me agasalles con máis tempo
Copyright Elbapedrosa.com